Choroba von Willebranda u psów charakteryzuje się niedoborem określonego białka, które pomaga sklejać się płytkom krwi, co jest często określane jako czynnik von Willebranda. Bez tego białka płytki krwi mają trudności z sklejaniem się i tworzeniem skrzepów, co może powodować problemy z krwawieniem. Psy z tą chorobą często nadmiernie krwawią z niewielkimi ranami. Oczywiście może to spowodować problemy, a nawet śmierć.
Przyczyny
To choroba genetyczna, która jest dziedziczona. Dokładne wzorce dziedziczenia różnią się w zależności od rasy i dotyczy to wielu ras. Wszyscy mężczyźni i kobiety mają 2 geny vWF, które kodują białko, które pomaga sklejać się płytkom krwi. Jeden nieprawidłowy gen powoduje niewielkie problemy z krwawieniem, chociaż zazwyczaj są one niewielkie. Osoby z dwoma nieprawidłowymi genami zwykle mają najwięcej problemów.
Ważne jest, aby hodowcy przeprowadzali badania przesiewowe w kierunku tej choroby genetycznej, aby upewnić się, że nie pojawią się poważnie dotknięte chorobą szczenięta. W przypadku niektórych ras dotknięta jest tak duża część rasy, że trudno jest całkowicie uniknąć tej choroby. Jednakże, nie krzyżując razem dwóch psów, które są dotknięte chorobą, możesz zapobiec poważnej chorobie u szczeniaka.
Psy, które testują to białko w normalnym zakresie, są idealne do programów hodowlanych i często wykorzystywane w większości hodowli. Jednak może być trudno określić, które psy są dotknięte tą chorobą w bardzo niewielkim stopniu, a które w ogóle nie są nią dotknięte. Dlatego produkowane szczenięta powinny być obserwowane, aby upewnić się, że oryginalne testy dla rodziców są dokładne.
Z biegiem czasu produkcja zdrowych szczeniąt doprowadzi do wyeliminowania choroby z rodów. Wymaga to sporo pracy i testów od hodowców. Konieczne jest jednak wyeliminowanie tej niestety bardzo powszechnej choroby.
Ponieważ jest to choroba genetyczna, niektóre rasy są bardziej podatne na nią niż inne. Dobermany pinczery są najprawdopodobniej dotknięte chorobą, ale cierpią tylko na niewielkie formy choroby. Uważa się, że do 70% wszystkich dobermanów jest dotkniętych tą chorobą.
Typy
Istnieje kilka rodzajów tej choroby. Chociaż wszystkie wpływają na psa w podobny sposób i mają dokładnie takie same objawy, nasilenie w dużej mierze zależy od postaci choroby, na którą cierpi Twój pies.
- Typ 1 obejmuje niskie stężenie białka, ale białko ma normalną strukturę. Dlatego działa normalnie; po prostu nie ma go tak dużo, jak w przypadku normalnych psów. Nasilenie kliniczne tego typu jest zmienne, w zależności od dokładnego stężenia białka we krwi psa.
- Typ 2 obejmuje niskie stężenie, jak również problemy strukturalne. Powoduje to ciężką chorobę u wszystkich dotkniętych nią psów. Na szczęście choroba ta dotyka tylko wyżeł niemiecki krótkowłosy i wyżeł niemiecki szorstkowłosy.
- Typ 3 polega na tym, że pies nie ma prawie żadnego białka vWF. Jak można sobie wyobrazić, powoduje to poważne problemy. Ten typ choroby dotyka psy rasy Chesapeake Bay Retriever, kooiker holenderski, terier szkocki i owczarek szetlandzki.
Objawy
Objawy tej choroby polegają na tym, że pies nie może prawidłowo skrzepnąć. Często objawia się to na różne sposoby. Psy nie zawsze są diagnozowane od razu, zwłaszcza jeśli nie były zaangażowane w nic, co mogłoby spowodować traumę. Czasami te psy nie są diagnozowane, dopóki nie wymagają operacji, w którym to momencie weterynarz zauważa ich niezdolność do prawidłowego krzepnięcia.
Objawy mogą być łagodne lub ciężkie. Czasami mogą zakończyć się śmiercią, jeśli pies nie zostanie szybko wyleczony. Pies może również nosić tę cechę, nie wykazując żadnych problemów z krwawieniem, chociaż mogą pojawić się później. (Jest to jeden z powodów, dla których rozmnażanie może być trudne. Jeden rodzic może przejść test całkowicie dobrze, nadal będąc nosicielem tej choroby.)
Psy z ciężkimi wersjami tej choroby mogą przypadkowo krwawić z jamy ustnej, nosa, dróg moczowych i przewodu pokarmowego. Niekontrolowane krwawienie może również wystąpić po operacji iw jej trakcie. Proste rzeczy, takie jak ząbkowanie i usuwanie wilczych pazurów, mogą powodować silne krwawienie.
Infekcje mogą powodować nasilenie krwawienia, podobnie jak niektóre leki i zaburzenia. Ważne jest, aby szybko sprawdzić te rzeczy, aby upewnić się, że problem się nie zaostrzy.
Czasami psy krwawią lub nadmiernie siniaczą po rutynowych zabiegach chirurgicznych, takich jak sterylizacja lub kastracja. Objawy można zauważyć dopiero po jednej z tych operacji.
Diagnozy
Chorobę tę można zdiagnozować za pomocą badania krwi, które mierzy ilość czynnika von Willebranda we krwi. Jeśli jest niski, pies prawdopodobnie ma to zaburzenie genetyczne.
Ten test może być jednak trochę kosztowny. Z tego powodu weterynarze często wykonują najpierw badanie przesiewowe błony śluzowej policzków w swoim gabinecie. Jeśli pies nadmiernie krwawi podczas tego testu, możliwe, że cierpi na zaburzenie, a weterynarz prawdopodobnie zasugeruje dalsze badania.
Jeśli objawy zostały zauważone po raz pierwszy podczas operacji lub urazu, weterynarz może pominąć to badanie, ponieważ może być oczywiste, że pies ma vWD.
Nawet jeśli pies przeszedł proste procedury i wyzdrowiał, niekoniecznie oznacza to, że nie ma tego zaburzenia. Niektóre psy nie wykazują objawów, dopóki nie są znacznie starsze. Dlatego nawet jeśli wynik testu jest negatywny, niekoniecznie oznacza to, że nie mają tej choroby genetycznej. Może to sprawić, że hodowla będzie szczególnie skomplikowana, ponieważ psy bez objawów mogą w rzeczywistości być nosicielami jednego z genów.
Niektórzy weterynarze zalecają badania przesiewowe dla ras, które mają dużą częstość występowania tej choroby. Jednak inni tego nie zalecają, ponieważ niekoniecznie jest to dokładne.
Jak omówiliśmy wcześniej, psy mogą wykazywać objawy dopiero później. To powiedziawszy, ważne może być zidentyfikowanie psów, które są nosicielami tego schorzenia, przed operacją.
Zabieg
Jeśli pies przeżywa nagły wypadek, często zaleca się transfuzję krwi. Świeżo mrożone osocze może być również użyte do stabilizacji krwawiącego psa. Czasami pies-dawca może być leczony lekiem, który ma na celu zwiększenie czynnika van Willebranda u psów. Leki te można również stosować u psów z tą chorobą. Jednak wyniki są różne.
Długotrwałe stosowanie tego leku nie jest zalecane, ponieważ nie przeprowadzono żadnych badań dotyczących jego długotrwałego stosowania i skutków ubocznych. Poza tym lek jest drogi. Twój weterynarz omówi możliwe opcje leczenia i może zasugerować te leki, jeśli jest kilka innych opcji.
Zobacz też:Choroby wątroby u psów: objawy, przyczyny i pielęgnacja
Ostateczne przemyślenia
To poważne zaburzenie krzepnięcia jest do opanowania, ale może być poważne, jeśli nie zostanie szybko leczone. To zaburzenie może być zarówno niewielkie, jak i bardzo poważne, w zależności od tego, jak pies jest dotknięty. Jest to niezwykle powszechne. W rzeczywistości jest to jedna z najczęstszych chorób genetycznych u psów.
To zaburzenie powoduje nadmierne krwawienie. Może to oczywiście stanowić problem dla psów, gdy doznają urazu lub muszą przejść operację. Nie ma leczenia, ale można sobie z tym poradzić.
