Szwedzkie Vallhundy to urocze małe pieski pochodzące ze Skandynawii. Są to małe, krępe, wszechstronne i zabawne psy, które podobają się wielu ludziom. American Kennel Club nazywa szwedzkiego Vallhunda „małym psem z farmy Wikingów” i jest to bardzo zwięzłe podsumowanie tej rasy. Zanim ktokolwiek pobiegnie kupić nowego psa na podstawie zdjęcia, które zobaczył w Internecie, powinien znać potencjalne problemy zdrowotne. Każda rasa psa jest inna, a każda rasa psa ma inne problemy zdrowotne, o których należy pamiętać. Szwedzki Vallhund nie ma zbyt wielu problemów zdrowotnych, ale ma kilka poważnych, o których należy pamiętać.
Oto trzy problemy zdrowotne szwedzkiego Vallhunda, na które należy zwrócić uwagę, w tym najlepsze metody zapobiegania i potencjalne metody leczenia każdego z nich.
3 problemy zdrowotne szwedzkich Vallhundów
1. Szwedzka retinopatia Vallhunda
Szwedzkie Vallhundy są podatne na specyficzną chorobę genetyczną, która wpływa na zdrowie ich oczu. Ta choroba genetyczna nazywa się retinopatią szwedzką Vallhund, która jest rodzajem retinopatii, która specyficznie dotyka tę rasę. Wszystkie psy rasowe są w pewnym stopniu narażone na ryzyko przenoszenia i przekazywania określonych chorób genetycznych w wyniku hodowli. Retinopatia to choroba zwyrodnieniowa, która atakuje tkankę z tyłu oczu szwedzkiego Vallhunda. Na początku objawy objawiają się słabym widzeniem w słabym świetle (kiedy psy zwykle mają doskonałe widzenie w słabym świetle), a następnie przechodzą w ślepotę nocną, zanim osiągną całkowitą ślepotę.
Zapobieganie
Ponieważ retinopatia szwedzkiego Vallhunda jest chorobą genetyczną, jedynym sposobem, aby naprawdę jej zapobiec, jest przeprowadzanie badań genetycznych i zapobieganie rozmnażaniu się psów, które są potencjalnymi nosicielami tej choroby. Na szczęście, według American Kennel Club, w 2017 roku opracowano test genetyczny na chorobę oczu. Oznacza to, że odpowiedzialni hodowcy mają dostęp do narzędzi potrzebnych do badania i zapobiegania retinopatii szwedzkiego Vallhunda.
Zabieg
Niestety na chwilę obecną nie ma skutecznych metod leczenia retinopatii szwedzkiego Vallhunda. Istnieją dane niekliniczne sugerujące, że niektóre suplementy mogą pomóc wzmocnić zdrowie siatkówki, ale żadne badania nie potwierdziły tych wyników. Jeśli trafisz na szwedzkiego Vallhunda z retinopatią, będziesz musiał po prostu pokierować jego życiem, gdy zacznie tracić wzrok. Dobrą wiadomością jest to, że wiele psów może przystosować się do utraty jednego ze zmysłów w sposób, który często zadziwia ludzi. Tak długo, jak trzymasz się rutyny i unikasz przeprowadzki do nowego miejsca, Twój szwedzki Vallhund ma duże szanse na wdzięczną przemianę w niedowidzącego pupila.
2. Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowego to deformacja, która pojawia się podczas wzrostu psa. Dysplazja stawu biodrowego występuje, gdy głowa stawu biodrowego i panewka nie rosną w równym tempie. W większości przypadków powoduje to wiotkość lub luźność bioder, co często prowadzi do choroby zwyrodnieniowej stawów w późniejszym życiu. Szwedzkie Vallhundy są podatne na dysplazję stawu biodrowego, podobnie jak wiele innych ras psów.
Jednym z głównych objawów dysplazji stawu biodrowego jest osłabienie tylnych nóg, które może wpływać na zdolność szwedzkiego Vallhunda do wstawania i poruszania się. Może również objawiać się bólem w stawach biodrowych. Jeśli zauważysz te objawy, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, ponieważ dysplazja stawu biodrowego prawie zawsze wymaga leczenia.
Zapobieganie
Najlepszym sposobem zapobiegania dysplazji stawu biodrowego jest jej badanie przesiewowe podczas procesu hodowlanego. Dysplazja stawu biodrowego jest chorobą genetyczną, na którą duży wpływ mają czynniki środowiskowe, takie jak dieta, ćwiczenia i tempo wzrostu. Renomowany hodowca powinien przeprowadzać badania przesiewowe pod kątem genetycznych chorób, takich jak dysplazja stawu biodrowego, i upewnić się, że ich szczenięta nie są narażone na wysokie ryzyko rozwoju tej choroby.
Zabieg
Lekarze weterynarii mogą szybko zidentyfikować dysplazję stawu biodrowego podczas rutynowego badania, zwłaszcza jeśli poinformujesz ich, jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy wskazujące na chorobę. Po zidentyfikowaniu dysplazji stawu biodrowego zostanie opracowany i wydany plan leczenia. W większości przypadków dysplazję stawu biodrowego leczy się poprzez kontrolowanie obciążenia fizycznego psa, wzmacnianie stawów i zwalczanie bólu.
Psy dużo lepiej radzą sobie z dysplazją stawu biodrowego, jeśli mają prawidłową wagę, więc weterynarz może przestawić psa na psią dietę. Mogą również zalecić specjalną żywność lub suplementy, które pomagają wspierać zdrowie i siłę stawów. Wreszcie, leki przeciwbólowe mogą być wydawane, jeśli choroba rozwinęła się do punktu, w którym twój pies odczuwa przewlekły ból.
Niestety nie ma lekarstwa na dysplazję stawu biodrowego, ponieważ jest to nieprawidłowość budowy samego stawu biodrowego. Leczenie polega na zarządzaniu w miarę starzenia się psa.
3. Rozluźniająca rzepka
Zwichnięta rzepka to stan, w którym rzepka psa wyskakuje z miejsca, gdy naciska się ją w określony sposób. Istnieją cztery stopnie zwichnięcia rzepki o nasileniu od jednego do czterech (I – IV). Zwichnięcia rzepki stopnia I są często bardzo łagodne, podczas gdy zwichnięcia stopnia IV mogą być wyniszczające. Szwedzcy Vallhundowie są narażeni na niewielkie ryzyko rozwoju tej choroby i częściej występuje ona u szwedzkich Vallhundów z dysplazją stawu biodrowego. Jeśli pies ma dysplazję stawu biodrowego, już nie jest wyrównany, a to niewspółosiowość może spowodować, że chód psa stanie się łukowaty, co może spowodować zwichnięcie rzepki.
Zapobieganie
Jeśli zwichnięcie rzepki jest związane z problemami wrodzonymi lub genetycznymi, takimi jak dysplazja stawu biodrowego lub deformacja samej kości kolana, nie ma rzeczywistego sposobu, aby temu zapobiec. Jednak w niektórych przypadkach zwichnięcie rzepki jest spowodowane osłabieniem struktury więzadeł i mięśni kolana. W takim przypadku możesz zapobiec zwichnięciu rzepki, upewniając się, że szwedzki Vallhund utrzymuje zdrową wagę (20–35 funtów) i angażuje się w regularne ćwiczenia o niskiej intensywności i niewielkim wpływie. Zdrowa waga i ćwiczenia pomogą utrzymać silne kolana i mięśnie nóg, co zapobiegnie zwichnięciu.
Zabieg
W zależności od ciężkości zwichnięcia rzepki, istnieją różne metody leczenia. Fizjoterapia może pomóc w wielu drobnych problemach związanych z zwichnięciem rzepki. Twój weterynarz może również przepisać wspólne suplementy, które będą ukierunkowane na obszary kolana, które są podatne na osłabienie. Jeśli zwichnięcie jest poważne, niektórzy weterynarze mogą zasugerować operację w celu rozwiązania problemu. Ale operacja może być kosztowna i wiąże się z własnym zestawem zagrożeń. Jeśli nie leczysz odpowiednio zwichniętej rzepki, może to prowadzić do zapalenia stawów, które może postępować aż do osłabienia.
Dobry hodowca jest na wagę złota
Ponieważ wszystkie najbardziej niepokojące problemy zdrowotne szwedzkich Vallhundów są związane z genetyką, a zatem z hodowlą, etyczny, odpowiedzialny i cieszący się dobrą reputacją hodowca jest nieoceniony. Dobrzy hodowcy powinni badać swoich szwedzkich rodziców Vallhund pod kątem tych chorób genetycznych. Panel genetyczny poinformuje hodowcę, czy pies będzie narażony na ryzyko rozwoju retinopatii i dysplazji stawu biodrowego (co może prowadzić do zwichnięcia rzepki). Odpowiedzialny hodowca zapewni, że żadne psy, które mają niepokojący panel genetyczny, nie zostaną wyhodowane.
Niestety nie wszyscy hodowcy są rzetelni i odpowiedzialni. Jeśli chcesz kupić szwedzkiego Vallhunda zarejestrowanego w American Kennel Club, prawdopodobnie będziesz musiał przejść przez hodowcę. Upewnij się, że hodowca, z którego usług korzystasz, ma dobrą reputację i aktywnie bada swoje psy pod kątem problemów genetycznych.
Dobrze wychowany szwedzki Vallhund powinien być niewiarygodnie zdrowy i mieć niewielkie lub żadne ryzyko rozwoju tych chorób.
Zakończenie
Szwedzkie Vallhundy są ogólnie bardzo zdrowymi psami. Są zagrożone kilkoma problemami genetycznymi, które mogą być łatwo zbadane i wyhodowane przez renomowanych hodowców. Nawet jeśli masz Vallhunda z którymkolwiek z tych problemów, nadal może on żyć długo i zdrowo dzięki właściwej profilaktyce, diagnostyce i leczeniu.
