Niewiele jest rzeczy tak przerażających jak widok ataku u psa. Nie tylko martwisz się o bezpieczeństwo swojego najlepszego przyjaciela, ale także ogarnia Cię poczucie bezradności, ponieważ prawie niemożliwe jest wiedzieć, co zrobić w tak stresującej sytuacji.
Epilepsja jest jednak niezwykle powszechna u psów, więc jeśli byłeś świadkiem ataku u swojego psa, nie jesteś sam. W tym miejscu poinformujemy Cię o wszystkim, co musisz wiedzieć o tym niefortunnym stanie neurologicznym, w tym o tym, co robić, gdy następnym razem wystąpi napad padaczkowy.
Co to jest psia padaczka?
Mówiąc najprościej, padaczka jest chorobą, która powoduje nawracające, niesprowokowane napady naznaczone utratą kontroli nad mięśniami u chorego psa. Napady te mogą trwać kilka sekund lub kilka minut i mogą być pojedynczymi napadami lub grupami kilku napadów jeden po drugim.
Napady są spowodowane nieprawidłowymi impulsami aktywności elektrycznej w mózgu psa. Stan może być dziedziczny lub może być spowodowany strukturalnym uszkodzeniem mózgu. Niektóre epilepsje zdarzają się również z nieznanych przyczyn.
Psia padaczka jest podobna do padaczki ludzkiej, ale nie jest identyczna. Wiele osób używa ludzkich terminów i doświadczeń, aby opisać, co dzieje się z dotkniętymi chorobą psami, ale często może to powodować zamieszanie. Padaczka u psów nie jest tak szeroko badana jak u ludzi i nie jest jeszcze jasne, czy przyczyny, objawy i leczenie korelują między gatunkami.
Warto również zauważyć, że z definicji padaczka opisuje tylko nawracające napady padaczkowe. Jeśli twój pies ma pojedynczy napad i nigdy nie doświadcza kolejnego, to jest coś jeszcze w grze, ale nie można powiedzieć, że zwierzę cierpi na epilepsję. Ponadto, jeśli napad ma wyraźną przyczynę (na przykład zjedzenie trucizny), prawdopodobnie nie jest uważany za epileptyczny.
Padaczka może być dość łagodna lub zagrażać życiu, w zależności od długości i częstotliwości napadów. Niezależnie od tego, należy natychmiast zabrać psa do weterynarza, jeśli podejrzewa się u niego napad padaczkowy.
Objawy padaczki u psów
Padaczka ma jeden objaw i jest to napad padaczkowy. Jak rozpoznać, że Twój pies ma napad padaczkowy?
Napady mogą wystąpić bez ostrzeżenia, ale wiele psów wygląda na oszołomionych lub niepewnych tuż przed ich wystąpieniem. Mogą stracić równowagę i zacząć się chwiać lub całkowicie się przewrócić.
Gdy atak zacznie się na dobre, Twój pies prawdopodobnie wykona niektóre lub wszystkie z poniższych czynności:
- Zwiń
- Twitch
- Szarpie
- Usztywnij
- Tracę przytomność
- Ślinienie
- Ugryzienie
- Piana na ustach
- Gryźć im język
- Utrata kontroli jelit lub pęcherza
Wiele psów również wiosłuje nogami, sprawiając wrażenie, jakby pływały.
Po zakończeniu napadu (lub po zakończeniu napadów, jeśli Twój pies cierpi na ataki grupowe), może nadal wydawać się niepewny na nogach. Mogą być również zdezorientowane, niezdarne, a nawet tymczasowo ślepe. Wiele psów cierpi z powodu niekontrolowanego ślinienia się przez kilka godzin, po czym często szukają schronienia.
Różne rodzaje napadów padaczkowych u psów
W rzeczywistości istnieją trzy różne rodzaje napadów padaczkowych, na które mogą cierpieć psy, i nie wszystkie są sobie równe.
Najczęstszy to napad uogólniony (zwany także napadem „grand mal”). Wpływają one na obie strony mózgu, więc w rezultacie wpływa to również na cały układ mięśniowy. Mogą trwać od kilku sekund do kilku minut.
Innym powszechnym typem są napady ogniskowe. W napadach ogniskowych tylko jedna strona mózgu cierpi na nieprawidłową aktywność elektryczną, więc całe ciało psa nie jest naruszone. Podczas napadu ogniskowego prawdopodobnie dotyczy to tylko jednej strony ciała psa i zwykle nie trwają one długo.
Jednak u niektórych psów napady ogniskowe mogą przejść w napady uogólnione.
Najmniej powszechnym typem napadu jest napad psychomotoryczny. Są one naznaczone dziwnym zachowaniem, które trwa około kilku minut. Podczas napadu psychomotorycznego Twój pies może ścigać niewidzialne przedmioty lub atakować rzeczy, których tam nie ma. Mogą również próbować atakować własne ciała, zwykle ogony.
Częścią problemu z diagnozowaniem napadów psychomotorycznych jest to, że często przypominają one normalne (choć dziwne) zachowanie psów. Jednym ze sposobów stwierdzenia, czy Twój pies cierpi na tego typu napad, jest to, że za każdym razem wykazuje te same zachowania.
Co powoduje padaczkę u psów?
Najczęstszym typem padaczki u psów jest padaczka „idiopatyczna”. Jest to stan dziedziczny, ale nie jest jasne, co powoduje ten stan. Jednak niektóre rasy (zwłaszcza Retrievery) wydają się być bardziej podatne na chorobę. Uważa się również, że częste chów wsobny odgrywa rolę w epilepsji genetycznej.
Z drugiej strony padaczka strukturalna ma wyraźną, identyfikowalną przyczynę w mózgu psa. Może to być spowodowane zakrzepem krwi, guzem, infekcją, urazem lub innym stanem. Ten typ padaczki może być uleczalny lub nie; padaczka może być najmniejszym z twoich zmartwień, w zależności od tego, co ją powoduje.
Trzeci rodzaj napadu nazywany jest „napadem reaktywnym”. Ten rodzaj napadu ma wyraźną i tymczasową przyczynę i nie jest uważany za napad padaczkowy. Jednak pewne rzeczy, które mogą wywoływać napady reaktywne, mogą również powodować uraz mózgu, co może prowadzić do padaczki strukturalnej w przyszłości.
Co może wywoływać ataki u psów?
Wiele napadów pojawia się bez ostrzeżenia i nie ma wyraźnej przyczyny. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku psów cierpiących na padaczkę idiopatyczną.
Jednakże niektóre rzeczy mogą wywołać napady padaczkowe u chorych psów, na przykład:
- Stres
- Podniecenie
- Brak snu
- Nieprzyjmowanie leków
- Jedzenie określonych potraw
Wiele psów ma również specyficzne dla nich wyzwalacze, więc możesz zidentyfikować problem, który dotyka Twojego szczeniaka, a który nie jest tutaj wymieniony.
Jeśli Twój pies cierpi na epilepsję, ważne jest, aby spróbować zminimalizować ryzyko napadu. Może to oznaczać maksymalne ograniczenie poziomu stresu (zwłaszcza podczas traumatycznych wydarzeń, takich jak przeprowadzka lub sprowadzenie do domu dziecka), regularne spożywanie zdrowej diety i zapewnienie, że ich sen nie zostanie zakłócony.
Jeśli weterynarz przepisuje leki na epilepsję, absolutnie konieczne jest, aby nigdy nie pominąć żadnej dawki.
Co zrobić, jeśli Twój pies ma atak padaczki
Jeśli Twój pies ostrzega Cię z wyprzedzeniem, że zbliża się atak, skorzystaj z zapowiedzi i spróbuj przenieść go w miejsce, w którym będzie miał miejsce na konwulsje bez zranienia się. Jeśli to się nie powiedzie, spróbuj usunąć potencjalnie niebezpieczne przedmioty z okolicy.
Może to oznaczać przesuwanie mebli, zdejmowanie łamliwych przedmiotów z półek lub blokowanie schodów bramką dla dzieci. Twój pies straci kontrolę nad swoimi funkcjami motorycznymi i może przez przypadek poważnie się zranić, jeśli nie będziesz proaktywny.
Gdy zacznie się napad, trzymaj się z daleka od swojego psa. Pamiętaj, że podczas napadu nie są sobą – dosłownie stracili kontrolę nad własnym mózgiem – i mogą cię ugryźć, jeśli podejdziesz zbyt blisko. Psy nie potrafią połykać języka, więc nie ma się czym martwić.
Powinieneś również zmierzyć czas ataku. Jeśli trwa to dłużej niż kilka minut, ich temperatura wzrośnie, narażając je na ryzyko przegrzania. Włącz klimatyzację lub wentylator albo spryskaj je zimną wodą.
Jeśli napad trwa dłużej niż 5 minut lub jeśli kilka z nich występuje w stanie nieprzytomności, należy natychmiast zabrać je do weterynarza. Być może będziesz musiał je przetransportować w połowie napadu, w takim przypadku powinieneś chronić skórę grubymi rękawiczkami lub inną odzieżą. Być może lekarz weterynarii będzie musiał podać im leki zapobiegające napadowi, a także może potrzebować leczenia w celu obniżenia temperatury ciała lub ułatwienia oddychania.
Czy napady są bolesne dla psów?
Nie, psy nie powinny odczuwać bólu podczas napadu, chyba że uda im się zranić podczas konwulsji. Dopóki ich najbliższa okolica jest wolna od zagrożeń, nie powinny odczuwać żadnego dyskomfortu.
Jednak po ustaniu napadu pies może być bardzo przestraszony lub zdezorientowany. Może to narazić je na ryzyko obrażeń, zwłaszcza jeśli w rezultacie uciekną z domu lub podwórka.
Spróbuj uspokoić psa po ataku, ale zrozum, że spanikowany pies jest bardziej skłonny do ataku i zwracaj uwagę na wszelkie oznaki, że nie chce cię w pobliżu.
Jakie opcje leczenia są dostępne dla psów z padaczką?
Zakładając, że nie ma wyraźnego schorzenia powodującego napady, większość weterynarzy nie będzie leczyć napadów u psów, dopóki zwierzę nie będzie miało więcej niż jednego napadu w miesiącu, skupiska kilku napadów lub napadów typu grand mal, które trwają dłużej niż 5 minut.
Jeśli zdecydują się leczyć twojego psa, istnieje duże prawdopodobieństwo, że twoje szczenię otrzyma fenobarbital i/lub bromek potasu, aby zapobiec przyszłym napadom.
Powinieneś jednak wiedzieć, że gdy pies zacznie przyjmować leki przeciwdrgawkowe, musi je przyjmować do końca życia. Istnieją dowody na to, że odstawienie takich leków naraża psy na poważniejsze napady padaczkowe w przyszłości. Ponadto ważne jest, aby zrozumieć, że epilepsja będzie prawdopodobnie czymś, co leczysz, a nie leczysz.
Jeśli zaczniesz podawać swojemu psu leki na epilepsję, spróbuj podawać je codziennie o tej samej porze, nigdy nie pomijając żadnej dawki. Powinieneś również podawać im przepisaną dawkę za każdym razem (co oznacza, że nie podwajaj dawki, jeśli pominiesz dawkę).
Wiele osób wierzy w stosowanie naturalnych metod, takich jak poprawa diety psa, w leczeniu padaczki. Nie ma wyraźnych dowodów na to, że to działa, a istnieją dziesiątki diet, które twierdzą, że są przydatne w tym celu. W rezultacie wszystko, co możemy zrobić, to zachęcić Cię do przeprowadzenia własnych badań i zasięgnięcia porady weterynarza.
Jednak wydaje się jasne, że niezależnie od tego, czym je karmisz, trzymanie psa na stałej diecie jest ważne dla zapobiegania przyszłym napadom.
Jakie jest rokowanie dla psa z padaczką?
Trudno jest udzielić jednej, ogólnej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ zależy to od wielu czynników.
W przypadku padaczki strukturalnej rokowanie będzie zależeć w dużej mierze od charakteru urazu leżącego u jej podstaw. Jeśli jest to coś poważnego, na przykład guz mózgu, rokowania mogą być dość ponure. Jednak w innych przypadkach długość i jakość życia twojego psa mogą być w dużej mierze niezależne od stanu.
Długość i nasilenie napadów to inne ważne czynniki. Jeśli pies cierpi na pojedynczy, krótki napad, będzie miał znacznie większe szanse niż zwierzę, które ma napady klasterowe lub trwające dłużej niż 5 minut.
