Jeśli jesteś fanem horrorów, być może znasz kultowy klasyk Cujo (1983) lub oryginalną powieść Stephena Kinga o psie zwanym – zgadłeś – Cujo. Jeśli ciekawi Cię jakiej rasy był biedny Cujo, był to bernardyn.
Święte bernardyny to absolutnie cudowne psy o fantastycznym temperamencie – łagodne, spokojne i jednym słowem idealne psy rodzinne. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tych łagodnych olbrzymach i postaci Cujo, czytaj dalej! Zacznijmy od małego odświeżenia dla tych, którzy myślą o obejrzeniu filmu lub nie widzieli go od jakiegoś czasu.
Kim jest Cujo?
Thriller psychologiczny Stephena Kinga Cujo to historia niegdyś słodkiego i czułego psa rasy bernardyn, który po ugryzieniu przez nietoperza staje się wściekły i morderczy. W rzadkim przypadku antagonistą tej powieści jest zwierzę, a nie człowiek, co było ogromną częścią intrygi powieści i filmu.
Kto grał Cujo w filmie?
W Cujo (1983) było właściwie pięć psich gwiazd serialu! Cztery z tych psów były prawdziwymi bernardynami, a jeden był – czekaj na to – mieszańcem labradora i dogiem niemieckim, przebranym za psa bernardyna. Oprócz tego kaskader Gary Morgan przebrał się za Cujo, aby zagrać go w niektórych ujęciach. W razie potrzeby sprowadzono również mechaniczne psy.
Jak psy zarażają się wścieklizną?
Psy zarażają się wirusem wścieklizny, gdy ugryzie je zakażone zwierzę, które przenosi chorobę przez ślinę. W Stanach Zjednoczonych zwierzętami najbardziej narażonymi na wściekliznę są nietoperze, skunksy, lisy, szopy pracze i kojoty.
Czy wściekłe psy są naprawdę agresywne?
U psów mogą wystąpić objawy wścieklizny, takie jak agresja, pobudzenie, drażliwość oraz wrażliwość na światło i ruch. W niektórych przypadkach wścieklizna może sprawić, że psy będą jeszcze bardziej czułe lub przywiązane niż zwykle lub odwrotnie, mogą stać się nieczułe.
Jacy naprawdę są bernardyni?
Chociaż charakter Cujo jest absolutnie przerażający (pamiętajcie, że nie z własnej winy), rzeczywisty temperament bernardyna jest daleki od brutalnego, krwiożerczego psa, o którym czytaliście w książce lub widzieliście w film. Jeśli obejrzysz pierwszą część filmu lub przeczytasz pierwszą część książki, zanim Cujo zostanie ugryziony, uzyskasz znacznie lepsze wyobrażenie o tym, jak naprawdę wyglądają bernardyny.
Ze względu na ich historię hodowli w celu ratowania ludzi we włosko-szwajcarskich Alpach Zachodnich w XVIII wieku, bernardyny są naturalnie czujne i czujne, a jednocześnie miękkie jak ciasto na ciastka. Zazwyczaj świetnie dogadują się z rodzinami, a zwłaszcza z dziećmi, ze względu na swoją cierpliwość i to, jak bardzo lubią się przytulać i po prostu relaksować z ulubionymi osobami.
Świętym bernardynom prawdopodobnie daleko do agresji, ale ich naturalna czujność sprawia, że są doskonałymi psami stróżującymi, które nie zawahają się ostrzec cię przed potencjalnymi niebezpieczeństwami. Nie są rasą energiczną ani szczególnie chętną do zabawy i preferują życie na wolnym torze, ale nadal potrzebują codziennych spacerów i ćwiczeń.
Czy bernardyny są trudne w pielęgnacji?
Święte bernardyny są naprawdę łagodne i łatwe w tresurze, ale z innych powodów nie są najłatwiejszymi psami w pielęgnacji. Po pierwsze, nie da się obejść faktu, że są ogromne. Te gigantyczne psy zwykle mają od 26 do 30 cali wzrostu i mogą ważyć od 120 do 180 funtów, przy czym samce są nieco wyższe i cięższe niż samice.
Z tego powodu bernardyny po prostu nie są stworzone do życia w małych mieszkaniach - lepiej nadają się dla rodzin, które mogą zapewnić im dużo miejsca do wypoczynku i ćwiczeń. Ich duży rozmiar może również sprawić, że będą trochę niezdarne, więc mogą przypadkowo zrzucić Twój ulubiony wazon ze stołu, gdy machają ogonem lub przewrócić małe dziecko, mijając je.
Z tego powodu, jak w przypadku każdego psa, zawsze powinieneś nadzorować małe dzieci i bernardyny, nie dlatego, że są agresywne, ale po prostu dlatego, że są tak duże, że mogą nieumyślnie spowodować drobny wypadek.
Święte bernardyny mają podwójną sierść, więc można się spodziewać, że będą mocno gubić, zwłaszcza w okresie linienia (wiosną i jesienią). Z tego powodu regularne szczotkowanie, a czasami usuwanie sierści, jest koniecznością. Jeśli chodzi o kąpiel Twojego bernardyna, możesz rozważyć zainwestowanie w niską wanienkę dla psa, na którą będzie mógł się wspiąć - wszystko, co możemy powiedzieć, to powodzenia we włożeniu go do wanny!
Podsumowując, bernardyny są najlepsze dla osób, które mają dużo miejsca, są aktywne i lubią codzienne spacery, a w razie potrzeby nie boją się zakładać grubej sierści.
Ostateczne przemyślenia
Podsumowując, Cujo był bernardynem - słodkim, czułym psem rasy wywodzącej się z Alp Szwajcarskich. Bernardyny są popularnymi psami rodzinnymi ze względu na swoją łagodność i cierpliwość, ale są bardzo duże i dlatego nie będą odpowiednie dla każdego domu. Jeśli zastanawiasz się nad adopcją bernardyna, zastanów się, czy masz wystarczająco dużo miejsca i czasu, aby poświęcić się jego potrzebom.
