Wiele osób zna lub jest spokrewnionych z osobami z autyzmem. Kiedy dzieci są diagnozowane we wcześniejszym wieku, korzystają z wczesnej interwencji w celu poprawy jakości ich życia.
Ale czy psy też to mają?U psów można zdiagnozować chorobę równoległą do zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) w oparciu o cechy behawioralne - dysfunkcjonalne zachowanie psów, CDB.
Przyjrzyjmy się, w jaki sposób ludzie i psy z autyzmem mają podobieństwa, a także jakie są różnice.
Czym dokładnie jest autyzm?
Najpierw zdefiniujmy warunek. Autyzm jest przede wszystkim określany jako zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD), ponieważ obejmuje szeroki zakres zachowań. Należą do nich problemy z komunikacją, powtarzające się zachowania i wyzwania związane z umiejętnościami społecznymi. Jest to zaburzenie rozwojowe, które wpływa na mózg. Uważa się, że na całym świecie jedno na 100 dzieci ma autyzm.1
Ponieważ autyzm jest tak zróżnicowany, każda osoba z ASD ma odrębny zestaw wyzwań i mocnych stron. Osoby, u których zdiagnozowano ASD na poziomie 1, wymagają jedynie minimalnego wsparcia. Na poziomie 2 potrzebują znacznego wsparcia, a na poziomie 3 wymagane jest znaczne wsparcie.
ASD wpływa na to, jak ludzie się uczą, rozwiązują problemy i myślą, a także może obejmować problemy medyczne, takie jak napady padaczkowe i zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Mogą występować problemy ze zdrowiem psychicznym, takie jak depresja, lęk i problemy z koncentracją (wiele osób z autyzmem ma również ADHD). Problemy sensoryczne są powszechne, kiedy ludzie są wrażliwi na określone dźwięki, zapachy, tekstury, smaki i widoki.
Istnieją definitywne podobieństwa między osobami z autyzmem, ale każda osoba jest wyjątkowa na swój sposób.
Czy psy mogą mieć autyzm?
Podobnie jak ludzie, psy mogą wykazywać szereg zachowań, takich jak nadpobudliwość i wycofanie społeczne.
Kiedy psy mają autyzm, nazywa się to psim dysfunkcjonalnym zachowaniem (CDB). Naukowcy nie są pewni, jaka jest przyczyna, ale wydaje się, że jest wrodzona, co oznacza, że psy się z nią rodzą.
Istnieją specyficzne neurony, których brakuje w mózgu psa, które mają pomóc mu nauczyć się socjalizować w odpowiedni sposób. Te brakujące neurony nazywane są neuronami „lustrzanymi”, które pomagają szczeniętom odzwierciedlać zachowania starszych psów w sytuacjach społecznych.
Bez możliwości zrozumienia i rozwinięcia odpowiednich umiejętności społecznych pies może odczuwać lęk społeczny.
Jakie badania przeprowadzono na psach z CDB?
W 1966 roku weterynarze odkryli CDB, który ich zdaniem przypominał ludzkie niemowlę z autyzmem. Inne badanie przeprowadzone w 2011 roku wykazało, że bulteriery ścigające własne ogony niekoniecznie były zachowaniem kompulsywnym, ale oznaką powtarzalnego zachowania powszechnie obserwowanego u osób z ASD.2
Po tym badaniu z 2011 r. przeprowadzono badanie z 2014 r., w którym również badano zachowanie gonitwy za ogonem u bulterierów i stwierdzono, że zachowanie psa goniącego za ogonem było podobne do ASD.3
Psy goniące ogony miały tendencję do:
- Bądź głównie mężczyzną
- Być niezdolnym do radzenia sobie ze stresem
- Masz trudności w interakcjach społecznych
- Masz trudności z komunikacją
- Ma trudności w uczeniu się
- Wykazuje powtarzające się zachowanie
- Skup się na pewnych obiektach
- Uczestniczyć w samouszkodzeniach
- Wystawiony trans
Każdy, kto zna ASD, rozpozna te objawy. Właściciele kilku z tych bulterierów również zgłosili, że ich psy były „wycofane społecznie”, a niektórzy nawet używali słowa „autystyczny”, gdy rozmawiali o swoich psach.
Oznaki dysfunkcjonalnego zachowania psów
Oto oznaki CDB.
1. Zachowania obsesyjno-kompulsyjne
U psów zachowania obsesyjno-kompulsywne obejmują takie rzeczy, jak obsesyjne gonienie ogona, krążenie, zgrzytanie zębami lub żucie. Zdarzały się nawet przypadki, gdy psy ustawiały przedmioty, takie jak zabawki.
2. Zachowanie aspołeczne
Psy z CDB nie zwracają na ciebie uwagi nawet podczas zabawy, karmienia czy spacerów. Niektóre psy nie będą chciały wchodzić w interakcje z innymi psami.
3. Problemy z komunikacją
Psy z CDB nie zawsze są w stanie pokazać swój nastrój lub emocje tak łatwo jak inne psy. Przykładem tego jest pies, który nie macha ogonem, nawet gdy jest szczęśliwy.
Zdarzały się również przypadki psów wpatrujących się w przestrzeń, jak w transie, przez długi czas. Są też zwykle cichsze niż inne psy i unikają kontaktu wzrokowego, i niekoniecznie mają odrębną osobowość.
4. Brak zainteresowania aktywnością fizyczną
Niektóre z tych psów nie są zainteresowane ćwiczeniami, takimi jak zabawa z innymi psami i ludźmi. Jest to bardziej zauważalne u ras, o których wiadomo, że są energiczne, ale przez większość czasu prowadzą siedzący tryb życia.
5. Niewłaściwe reakcje na bodźce
Mogą to być na przykład reakcja psa na delikatny dotyk skomleniem i pozornie nadwrażliwość na takie czynności, jak delikatne głaskanie. Reagują tak, jakby odczuwali ból i w odpowiedzi okazują strach lub agresję. Mogą być również dość wrażliwe na nagłe dźwięki.
6. Unikanie nowych sytuacji lub otoczenia
Kiedy te psy napotkają coś nowego lub znajdą się w nowym środowisku, wycofają się w bezpieczne miejsce, na przykład pod łóżko lub do szafy, jeśli to możliwe.
Jak uzyskać diagnozę dla swojego psa?
Powinieneś porozmawiać z lekarzem weterynarii, jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć CDB. Może to być trudne do zdiagnozowania, dlatego należy przyjść na umówioną wizytę.
Spróbuj coś w rodzaju pamiętnika i wypisz wszystkie nietypowe zachowania, które zaobserwowałeś. Nagrywanie filmów, na których pies wykazuje te zachowania, może być bardzo pomocne.
Twój weterynarz może przeprowadzić testy behawioralne, aby pomóc w ustaleniu diagnozy i poda Ci kilka pomysłów, jak pomóc Twojemu psu. Na przykład, jeśli twój pies boi się nowych ludzi i innych psów, możesz unikać psich parków i spacerować z nimi tylko w spokojniejszych i mniej zatłoczonych miejscach. Jeśli Twój pies ma problem z powtarzającymi się zachowaniami, możesz spróbować go przekierować, na przykład zabrać go na spacer lub pobawić się jego ulubioną zabawką.
Nie ma lekarstwa, ale są rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc swojemu psu radzić sobie z trudniejszymi wyzwalaczami i zachowaniami.
Jak leczy się dysfunkcjonalne zachowanie psów u psów?
Nie próbuj samodzielnie leczyć swojego psa bez uzyskania oficjalnej diagnozy od lekarza weterynarii. Twój weterynarz prawdopodobnie porozmawia z tobą o możliwościach leczenia, które będą również zależeć od problemów twojego psa.
Leki
Nie ma konkretnego leku, który leczy CDB jako całość. Ale może pomóc w leczeniu określonych aspektów, takich jak kompulsywne zachowania. Istnieją recepty, które leczą OCD i pomagają zapobiegać agresywnym zachowaniom i wszelkim problemom lękowym.
Regularne ćwiczenie
Utrzymywanie spójnej rutyny jest ważne dla psów z CDB, a kilka spacerów dziennie powinno być częścią tej rutyny. Może to pomóc zmniejszyć część stresu i niepokoju oraz przekierować kompulsywne zachowania, jednocześnie utrzymując ich w dobrej kondycji fizycznej.
Bezpieczna i bezpieczna przestrzeń
Ponieważ psy CDB łatwo się stresują, muszą mieć cichą i bezpieczną przestrzeń. Jeśli masz gości, upewnij się, że Twój pies ma klatkę lub legowisko, w którym czuje się bezpiecznie.
Niektóre z tych psów są również wrażliwe na takie rzeczy, jak dźwięki i światło, więc zaoferuj im zadaszone łóżko lub upewnij się, że ich bezpieczna przestrzeń nie jest zbyt jasna i hałaśliwa.
Szanowanie potrzeb Twojego psa
Jeśli Twój pies nie lubi poznawać nowych ludzi lub nowych psów, nigdy nie stawiaj go w niekomfortowej sytuacji. Jeśli twój pies nie lubi być głaskany, nie zmuszaj go do tego. Staraj się unikać sytuacji, o których wiesz, że będą stresować Twojego psa.
Pozytywne wzmocnienie
Potrzeba dużo cierpliwości, a praca z lekarzem weterynarii oraz behawiorystami i trenerami może naprawdę pomóc Tobie i Twojemu psu. Po prostu upewnij się, że każdy, z kim pracujesz, ma doświadczenie w pomaganiu psom z problemami behawioralnymi.
FAQ
Czy są jakieś inne schorzenia podobne do autyzmu?
Istnieje kilka warunków, które mogą wyglądać na autyzm.
Należą do nich:
- Lęk u psów: Lęk u psów może objawiać się zachowaniami kompulsywnymi, nadwrażliwością na dotyk i dźwięk oraz unikaniem kontaktu wzrokowego i zabawy.
- Niedoczynność tarczycy u psów:Niedoczynność tarczycy może powodować skrajny letarg, który może również sprawiać, że pies wydaje się zdystansowany.
- Choroba neurologiczna: Może to obejmować zapalenie mózgu i guzy mózgu, w których psy wpatrują się w przestrzeń, obsesyjnie krążą, a czasami wykazują zachowania związane z przeżuwaniem.
Jaka jest różnica między autyzmem u ludzi a dysfunkcyjnym zachowaniem psów?
CDB nie ma takiego zasięgu ani spektrum jak ludzki ASD. Dlatego weterynarze muszą używać porównań zachowania normalnego i nieprawidłowego.
Kiedy psy zaczynają wykazywać kompulsywne i powtarzające się zachowania oprócz niewłaściwych interakcji społecznych, weterynarz użyje tych znaków do postawienia diagnozy.
Czy psy mogą mieć ADHD?
Tak, mogą. Badanie przeprowadzone w 2021 r. na Uniwersytecie w Helsinkach wykazało, że niektóre rasy, takie jak owczarek niemiecki i border collie, częściej cierpią z powodu impulsywności i nadpobudliwości.
Zakończenie
Posiadanie psa z CBD będzie nie lada podróżą dla was obojga. Aby zrozumieć to zaburzenie, należy przeprowadzić więcej badań. Ale praca z lekarzem weterynarii i behawiorystą powinna nieco ułatwić sprawę.
Zrozumienie swojego psa i tego, co go wyzwala, jest niezbędne, abyście oboje czuli się komfortowo, a poszanowanie wyzwalaczy psa jest kluczowe.
Przy odpowiedniej wiedzy i trosce Twój pies może wieść szczęśliwe i zdrowe życie.
