Rozpoznanie parwowirozy u psów to poważna sprawa. Parwowiroza jest stosunkowo powszechną chorobą, ale w zależności od wieku psa może mieć poważne, a nawet śmiertelne konsekwencje. Na szczęście, jeśli szybko leczy się psa, zwykle wraca on do zdrowia Tak więc każdy, kto ma psa, powinien być czujnie świadomy objawów parwowirozy, aby móc szybko działać i uratować życie psa.
Co to jest parwowizja u psów?
Parvo to skrót od „Parvovirus” i jest to infekcja żołądka i jelita cienkiego. Według Merck Veterinary Manual wirus woli infekować jelito cienkie. Zniszczy komórki w jelicie cienkim, upośledzając wchłanianie składników odżywczych i zaburzając delikatną równowagę biologiczną mikrobiomu jelitowego.
W przypadku zakażenia przez szczenięta, starsze psy lub psy z obniżoną odpornością objawy są bardziej nasilone i istnieje większe ryzyko śmierci. Często w grupach ryzyka wirus atakuje szpik kostny i tkanki limfatyczne – odpowiedzialne za tworzenie jednego z pięciu rodzajów białych krwinek.
Parvo jest zwykle zaraźliwa w ciągu czterech do pięciu dni od pierwszego narażenia. Niestety, objawy zwykle pojawiają się dopiero po tym, jak pies stał się zaraźliwy. Twój pies również pozostanie zaraźliwy przez okres do dziesięciu dni po wyzdrowieniu klinicznym. Dlatego trzymaj psy, które wyzdrowiały z parwowirozy, poddawaj kwarantannie nawet po ich wyzdrowieniu.
Jakie są objawy Parvo?
- Wymioty
- Biegunka, zwykle z krwią
- Gorączka
- Letarg
- Zmniejszony apetyt
- Odchudzanie
- Słabość
- Odwodnienie
- Depresja
Które psy są najbardziej narażone na parwowirozę?
Podczas gdy wiele osób twierdzi, że parwowiroza jest problemem tylko dla szczeniąt, w rzeczywistości parwowiroza jest problemem niezależnie od wieku psa. Podczas gdy dorosłe psy są zazwyczaj bardziej zdolne do przeżycia w obliczu zakażenia parwowirozą, nadal mogą doświadczać poważnych lub śmiertelnych skutków ubocznych, jeśli choroba nie jest leczona.
Dodatkowo parwowiroza jest wysoce zaraźliwa. Domy z wieloma psami będą musiały poddać kwarantannie chore psy, zwłaszcza jeśli mają w domu psa z grupy ryzyka.
Jednak najbardziej narażoną grupą na początkowe infekcje są szczenięta w wieku od sześciu tygodni do sześciu miesięcy. Szczenięta zazwyczaj otrzymują szczepionkę parwowirozy w wieku sześciu, ośmiu i dwunastu tygodni i są w tym czasie szczególnie podatne na parwowirozę, ponieważ nie będą w pełni chronione przez szczepionkę, dopóki nie otrzymają trzeciej dawki przypominającej. Niektórym psom zaoferowana zostanie również 16-tygodniowa dawka przypominająca.
Przed upływem szóstego tygodnia szczenięta zwykle zachowują część przeciwciał matki. Tak więc, jeśli matka została zaszczepiona przeciwko parwowirozie, jej szczenięta zachowają pewien poziom ochrony przed wirusem, dopóki nie przerosną przeciwciał przekazanych przez matkę. Zwykle dzieje się to około 12 tygodnia życia.
Na koniec, niektóre rasy psów są bardziej podatne na parwowirozę niż inne. Należą do nich rottweilery, dobermany pinczery, amerykańskie staffordshire terriery, angielskie springer spaniele, owczarki niemieckie i labradory retrievery.
Jak leczysz Parvo?
Gdy diagnoza parwowirozy zostanie potwierdzona, lekarz weterynarii rozpocznie leczenie. Nie ma medycznego „lekarstwa” na parwowirozę, ale opieka podtrzymująca może pomóc Twojemu psu w walce z chorobą. Lekarze weterynarii zazwyczaj leczą objawy wymiotów, biegunki i odwodnienia, aby zapewnić psu komfort i zapewnić mu wszystkie potrzebne składniki odżywcze.
Ponieważ parwowiroza często osłabia układ odpornościowy – zwłaszcza u szczeniąt – weterynarz będzie monitorował Twojego psa pod kątem oznak współistniejących infekcji, które mogą powodować poważne komplikacje, gdy Twój pies już walczy z poważną chorobą.
Wskaźnik przeżywalności psów leczonych przez lekarza weterynarii wynosi od 68% do 92%. Czas rekonwalescencji różni się w zależności od ciężkości choroby, ale na ogół potrzeba około tygodnia, aby szczenięta wyzdrowiały po parwowirozie podczas leczenia przez lekarza weterynarii i mogły wrócić do domu.
Twój weterynarz opracuje z Tobą kompleksowy plan leczenia, aby zapewnić najlepsze możliwe wyniki dla Twojego psa. Ten plan będzie obejmował kroki zapobiegające przeniesieniu choroby przez psa na inne psy w twoim gospodarstwie domowym.
Jak zapobiegać Parvo
Parwowina to choroba, której można zapobiegać. Zaszczepienie psa na parwowirozę ochroni go przed infekcją. Idealnie byłoby, gdyby wszystkie psy w twoim domu były zaszczepione przeciwko parwowirozie, zwłaszcza suki, które będą przeznaczone do hodowli.
Ogranicz kontakt psa z nieszczepionymi psami do czasu pełnego zaszczepienia, szczególnie w krytycznym okresie, kiedy Twój pies jest najbardziej narażony na tę chorobę.
Socjalizując szczeniaka, rób to we własnym domu z zaszczepionymi dorosłymi psami należącymi do osób, którym ufasz. Zajęcia dla szczeniąt, internaty i psie przedszkola zazwyczaj wymagają zaświadczenia o szczepieniu, ale dobrze jest porozmawiać z lekarzem weterynarii o tym, jakie kroki należy podjąć, aby chronić swojego psa.
Ostateczne przemyślenia
Parwowianka to poważna i zaraźliwa choroba, która może zagrażać życiu, jeśli nie zostanie szybko leczona. Zrozumienie oznak i objawów parwowirozy może być dla twojego psa sprawą życia lub śmierci. Więc dowiedz się o nim wszystkiego, co możesz.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma parwowirozę, nie zwlekaj z wizytą u weterynarza. Parvo zakłóca odżywianie, co oznacza, że Twój pies będzie niedożywiony i mniej zdolny do walki z wirusem. Ponadto wiele objawów parwowirozy może być również objawami jeszcze poważniejszych chorób. Dlatego najlepiej od razu leczyć psa.
