Jeśli jesteś właścicielem psa, wiesz, że twój psi towarzysz może czasami pachnieć mniej niż świeżo. Niezależnie od tego, czy jest to spowodowane tarzaniem się w martwej materii, czy też dlatego, że jest to spowodowane regularnym pielęgnacją, psy mogą czasami śmierdzieć. Jednak kąpiel powinna naprawić sytuację. Bezpośrednio po kąpieli Twój pies może mieć charakterystyczny „zapach mokrego psa”, ale ten zapach powinien zniknąć po wyschnięciu.
Jeśli Twój pies śmierdzi nawet po kąpieli i wysuszeniu, może to wskazywać na schorzenie, którym należy się zająć. Częste problemy medyczne, takie jak choroby przyzębia, infekcje skóry, zapalenie ucha zewnętrznego, choroby gruczołów odbytu i wzdęcia, mogą powodować odrażający zapach u psaW tym artykule omówimy te problemy, które mogą mieć wpływ na Twojego psa.
5 powodów, dla których pies tak brzydko pachnie nawet po kąpieli
1. Choroby przyzębia
Jeśli po kąpieli Twój pies nadal śmierdzi, może cierpieć na chorobę przyzębia. Często pierwszym objawem choroby przyzębia jest „cuchnący oddech” lub śmierdzący oddech. W miarę postępu choroby chore psy mogą wykazywać objawy bólu jamy ustnej, takie jak niechęć do jedzenia, oblizywanie warg, nieprawidłowe żucie, ślinienie się lub wypadanie pokarmu z pyska. Niektóre psy również stają się zrzędliwe i przechodzą zmianę osobowości z powodu bólu.
Choroba przyzębia jest spowodowana gromadzeniem się płytki nazębnej na powierzchni zębów psa. Płytka nazębna to lepka warstwa bakterii, która ostatecznie twardnieje tworząc kamień nazębny. Jeśli płytka nazębna nie zostanie usunięta, prowadzi to do stanu zapalnego i zakażenia tkanek otaczających i podtrzymujących zęby. Choroba przyzębia zaczyna się od zapalenia dziąseł lub zapalenia dziąseł. Jeśli choroba przyzębia nie jest leczona na tym etapie, infekcja może rozprzestrzenić się głębiej w zębodół, niszcząc kość.
Badanie przeprowadzone przez American Veterinary Dental Society wykazało, że 80% psów ma pewien stopień choroby przyzębia przed ukończeniem trzeciego roku życia, co czyni chorobę przyzębia najczęstszą chorobą dotykającą naszych psich towarzyszy.
Choroby przyzębia częściej występują u psów małych ras. Rasy brachycefaliczne są również bardziej podatne na choroby zębów ze względu na rotację i stłoczenie zębów.
Ta choroba obniża jakość życia psa, powodując ból w jamie ustnej, infekcje i stany zapalne. Może również prowadzić do innych problemów zdrowotnych, powodując zmiany zapalne lub zwyrodnieniowe w nerkach, wątrobie i sercu.
Jeśli zauważysz nieprzyjemny zapach wydobywający się z pyszczka Twojego psa, powinieneś udać się na kontrolę do weterynarza. W normalnych warunkach zęby i dziąsła Twojego psa powinny być sprawdzane przez lekarza weterynarii co najmniej raz w roku.
Jeśli u Twojego psa zostanie zdiagnozowana choroba przyzębia, lekarz weterynarii będzie musiał znieczulić Twojego zwierzaka, aby przeprowadzić pełne badanie jamy ustnej, w tym zdjęcie rentgenowskie wewnątrzustne, aby ocenić stan szczęki i korzeni zębów poniżej linii dziąseł. Dopiero wtedy można opracować ostateczny plan leczenia.
Leczenie chorób przyzębia polega na skalingu zębów w celu usunięcia płytki nazębnej i kamienia nazębnego oraz ich polerowaniu. Ekstrakcje mogą być również konieczne w zależności od ciężkości choroby. Twój pies może również potrzebować antybiotyków i środków przeciwbólowych po zabiegu.
Pielęgnacja domowa jest kluczowa w zapobieganiu chorobom przyzębia. Regularne szczotkowanie zębów psa to najskuteczniejszy sposób na utrzymanie zębów psa w czystości. Wiele produktów twierdzi, że poprawia zdrowie zębów, ale nie wszystkie z nich są skuteczne. Twój lekarz weterynarii jest najlepszą osobą, która doradzi w sprawie produktów dentystycznych, smakołyków i diet dentystycznych dla Twojego psa.
2. Zapalenie ucha zewnętrznego
Zakażenie przewodu słuchowego zewnętrznego psa nazywa się zapaleniem ucha zewnętrznego. Jeśli twój pies rozwinie zapalenie ucha zewnętrznego, prawdopodobnie zauważysz odrażający zapach wydobywający się z jego uszu. Kąpiel nie pomoże pozbyć się nieprzyjemnego zapachu. Inne objawy zapalenia ucha zewnętrznego obejmują potrząsanie głową i drapanie z powodu bólu i dyskomfortu. Wnętrze dotkniętego ucha również będzie zaczerwienione i zaognione, a z kanału słuchowego może wydobywać się ciemnobrązowa lub żółta wydzielina. W przewlekłych przypadkach przewód słuchowy może być pogrubiony.
Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, ważne jest, aby Twój pies został zbadany przez lekarza weterynarii. Twój lekarz weterynarii rozpocznie od zbadania kanałów słuchowych twojego psa za pomocą otoskopu, aby ustalić, czy błona bębenkowa jest nienaruszona i czy w kanale słuchowym znajduje się jakiś obcy materiał. Lekarz weterynarii następnie pobierze wymaz z wydzieliny i zbada go pod mikroskopem w poszukiwaniu grzybów, bakterii lub roztoczy. Twój weterynarz może potrzebować wysłać próbkę wydzieliny do laboratorium w celu pobrania kultury i wrażliwości. Pomaga to określić dokładny organizm wywołujący infekcję i odpowiedni lek do leczenia.
Wyniki badania pomogą ustalić leczenie. Leczenie obejmuje oczyszczenie i przepłukanie dotkniętego kanału słuchowego oraz zastosowanie odpowiednich leków doustnych lub miejscowych. Podczas konsultacji lekarz weterynarii zidentyfikuje również wszelkie podstawowe choroby lub czynniki, które mogły spowodować u psa rozwinięcie się zapalenia ucha zewnętrznego. Psy z opadającymi uszami, sierścią w kanałach usznych i psy lubiące pływać są narażone na ryzyko rozwoju zapalenia ucha zewnętrznego.
Alergie pokarmowe i środowiskowe oraz zaburzenia endokrynologiczne, takie jak niedoczynność tarczycy, mogą również powodować przewlekłe lub nawracające infekcje ucha. Jeśli lekarz weterynarii podejrzewa, że pies cierpi na chorobę podstawową, należy ją zdiagnozować i leczyć. Twój weterynarz może zalecić badanie krwi i inne testy, aby to zrobić. Jeśli choroba podstawowa nie zostanie wyleczona, Twój pies prawdopodobnie będzie cierpieć z powodu nawracających ataków zapalenia ucha zewnętrznego.
3. Choroba worka odbytu
Jeśli twój pies nadal śmierdzi po kąpieli, przyczyną może być choroba woreczka odbytu. Psy mają dwa worki odbytu po obu stronach odbytu. Woreczki te znajdują się mniej więcej na godzinie czwartej i ósmej od odbytu. Gruczoły wyściełające te worki wytwarzają cuchnący płyn, którego psy używają do oznaczania swojego terytorium.
Te worki powinny opróżniać się naturalnie podczas wypróżniania się psa, ale czasami płyn nie przechodzi i worki ulegają uderzeniu. Płyn gęstnieje, a worki stają się rozdęte. Jeśli tak się stanie, prawdopodobnie zauważysz, że Twój pies „przeskakuje” lub ciągnie tyłek po ziemi lub gryzie odbyt. Psy z zajętymi gruczołami odbytu często śmierdzą i mają rybi zapach. Leczenie zajętych gruczołów odbytu polega na odciąganiu lub opróżnianiu woreczków. Najlepiej zlecić to lekarzowi weterynarii.
W niektórych przypadkach zaatakowane gruczoły odbytu mogą ulec zakażeniu, tworząc ropień worka odbytu. Ropień pojawi się jako bolesny, zapalny obrzęk po jednej lub obu stronach odbytu. Jeśli ropień pęknie, zauważysz wydzielinę zawierającą krew i ropę. Ropień gruczołu odbytu jest niezwykle bolesny i wymaga antybiotyków oraz innych leków kontrolujących ból. W niektórych przypadkach ropień będzie musiał zostać przepłukany pod wpływem środków uspokajających lub znieczulenia ogólnego.
4. Infekcje skóry
Infekcje skóry często mają nieprzyjemny zapach, który utrzymuje się po kąpieli. Infekcje skóry mogą mieć podłoże grzybicze lub bakteryjne.
Malassezia dermatitis jest wywoływana przez drożdżaki Malassezia pachydermatis. Chore psy bardzo swędzą i mają nieprzyjemny zapach stęchlizny. W ciężkich przypadkach skóra wydaje się pogrubiona i pigmentowana.
Malassezia zwykle występuje na skórze, ale jeśli zmieni się stan skóry lub układ odpornościowy zostanie stłumiony, może wystąpić nadmierny wzrost drożdży i infekcja. Alergie i zaburzenia endokrynologiczne mogą wpływać na skórę i prowadzić do infekcji Malassezia. Wilgotna pogoda i obecność fałd skórnych również predysponują psa do rozwoju Malassezia dermatitis.
Aby zdiagnozować tę infekcję, weterynarz pobierze próbki z dotkniętych obszarów skóry i zbada je pod mikroskopem. Leczenie obejmuje szampony lecznicze, kremy do stosowania miejscowego i leki doustne w ciężkich przypadkach. Leczenie będzie również miało na celu wyeliminowanie podstawowej przyczyny infekcji drożdżakowej.
Bakteryjne infekcje skóry wpływają na mieszki włosowe i otaczającą skórę psów. Podobnie jak w przypadku infekcji drożdżakowych, bakteryjne infekcje skóry mają przyczynę, taką jak alergie, choroby endokrynologiczne, pasożyty lub immunosupresja. Rany po ugryzieniu i ciała obce, takie jak nasiona traw, mogą również prowadzić do cuchnących bakteryjnych infekcji skóry. Rasy z nadmiernymi fałdami skórnymi, takie jak buldogi i spaniele, są również podatne na infekcje skóry z powodu uwięzienia wilgoci między fałdami skóry.
Psy z bakteryjnymi infekcjami skóry często bardzo swędzą. Skóra wydaje się zaogniona, łuszcząca się i pokryta małymi guzkami wypełnionymi ropą. Dotknięte chorobą psy mogą również tracić sierść.
Aby zdiagnozować bakteryjną infekcję skóry, lekarz weterynarii może chcieć pobrać próbki do zbadania pod mikroskopem lub wysłać je do laboratorium w celu posiewu bakteryjnego i wrażliwości. Jeśli twój pies cierpi na przewlekłe infekcje skóry, weterynarz będzie chciał ustalić przyczynę infekcji i może chcieć przeprowadzić badania krwi. Leczenie obejmuje specjalne szampony lecznicze, maści i antybiotyki, a także inne leki mające na celu leczenie przyczyny.
5. Wzdęcia u psa
Jeśli twój świeżo umyty pies nadal śmierdzi, może to być spowodowane wzdęciami. Wzdęcia to nadmierne tworzenie się gazów w układzie pokarmowym, a następnie wydalanie gazów z odbytu.
Od czasu do czasu wiatr jest normalny dla psów, ale może wskazywać na problem żołądkowo-jelitowy, gdy staje się nadmierny lub zaczyna śmierdzieć gorzej niż zwykle. Nadmierne wzdęcia są często spowodowane zjedzeniem przez psa czegoś nowego, na przykład zmianą diety, resztkami ze stołu lub żerowaniem podczas spacerów lub w parku.
Nietolerancje pokarmowe i alergie mogą również powodować wzdęcia. Karma dla psów zawierająca słabostrawne składniki, takie jak soja lub groch, może również powodować nadmierne tworzenie się gazów. Rasy brachycefaliczne lub o płaskiej twarzy, takie jak buldogi i mopsy, mają tendencję do połykania dużej ilości powietrza podczas jedzenia lub picia, co prowadzi do wzdęć. Dotyczy to również psów, które jedzą szybko. Inne problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak choroba jelita drażliwego (IBD) i zapalenie jelit, również mogą powodować nadmierne wzdęcia.
Leczenie wzdęć opiera się na postawieniu diagnozy i często wiąże się ze zmianą diety.
Podsumowanie
Jeśli Twój pies nadal śmierdzi po kąpieli, to zwykle znak, że coś jest nie tak. Jeśli zauważysz, że Twój pies brzydko pachnie, najlepiej udać się do lekarza weterynarii na kontrolę. Może to wskazywać, że Twój pies cierpi na chorobę wymagającą leczenia.
Oprócz tego, że śmierdzi, Twój pies może odczuwać ból i dyskomfort z powodu tej choroby. Nie zawsze jest to oczywiste. Nie próbuj maskować problemu zapachowymi sprayami ani nie myj psa zbyt często, ponieważ może to pozbawić sierści i skóry naturalnych olejków. Miesięczna kąpiel jest wystarczająca, chyba że pies wyturla się w czymś nieprzyjemnie pachnącym.
