Warunki zdrowotne mogą być dość przerażające, jeśli chodzi o naszych czworonożnych przyjaciół. Niektóre problemy są genetyczne, typowe i łatwe do przewidzenia w przypadku niektórych ras. Choć może to zabrzmieć niefortunnie, dysplazja stawu biodrowego jest jedną z najczęstszych chorób, które mogą rozwinąć się u psów w późniejszym życiu, wpływając na ich mobilność.
Ale co konkretnie z golden retrieverami? Czy są one szczególnie podatne na ten problem? Tutaj dowiemy się znacznie więcej o dysplazji stawu biodrowego, jej przyczynach i sposobach jej uniknięcia u Twojego golden retrievera.
Dysplazja stawu biodrowego w pigułce
Dysplazja stawu biodrowego to zbyt powszechny problem kości i szkieletu, który nęka psy większych ras. Jeśli kiedykolwiek widziałeś schematy, wiesz, że biodro składa się z panewki i stawów, które obracają się razem za pomocą chrząstki wspierającej rotację.
Kiedy pies zachoruje na dysplazję stawu biodrowego, funkcjonalność pomocy zmniejsza się z powodu nieprawidłowego wzrostu z upływem czasu. Jeśli biodra Twojego psa nie są prawidłowo uformowane, może to powodować otarcia kości, co jest niezwykle bolesne i niestety bardzo trudne do wyleczenia.
Objawy można przez jakiś czas opanować, ale najczęściej wymaga to operacji. Dysplazja stawu biodrowego może prowadzić do całkowitej utraty ruchomości stawu biodrowego.
Wiele czynników może wpływać na ryzyko dysplazji stawu biodrowego, ale często występuje u określonych ras. Nawet małe psy mogą być podatne na dysplazję stawu biodrowego w niektórych przypadkach, ale jest to znacznie bardziej prawdopodobne, a psy lubią golden retrievery, ponieważ są większe i mają większą wagę.
W dysplazji stawu biodrowego ciekawe jest to, że może przeskakiwać pokolenia. Oznacza to, że matka może urodzić cały miot szczeniąt, z których żadne nie ma tej choroby genetycznej.
Jednakże rodzic całkowicie wolny od genu dysplazji stawu biodrowego może dorosnąć i mieć własne szczenięta, ale przekazuje gen z dotkniętej chorobą linii. Dlatego tak ważne jest, aby hodowcy sprawdzali z pokolenia na pokolenie psa, aby upewnić się, że żaden z tych warunków hodowlanych nie przechodzi przez linię krwi.
Początkowo wszystkie szczenięta rodzą się z doskonale rozwiniętymi biodrami. Ale proces wzrostu nie może być wystarczający, gdy szczenię opuści łono matki. Może to spowodować niewielkie przesunięcie między stawem zębodołowym, co znacznie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia tego bolesnego stanu.
Statystyki dotyczące golden retrieverów z dysplazją stawu biodrowego
Według OHA, 20% goldenów ma pozytywny wynik testu na dysplazję stawu biodrowegoktórzy są testowani w Ameryce i innych krajach.
Czy hodowcy przeprowadzają testy na dysplazję stawu biodrowego u szczeniąt?
Jeśli pójdziesz do renomowanego hodowcy, powinien on wykonać wszystkie testy rodzicielskie przed wyborem rodziców. Jeśli ten rodzic wykazuje jakiekolwiek wady genetyczne, nie powinien być wpisany do żadnego programu hodowlanego.
Dysplazja stawu biodrowego to schorzenie dyskwalifikujące, które nie powinno grozić przejściem do nowego miotu szczeniąt. Tak więc, jeśli hodowca, którego wybierzesz, ma dowód na testy, możesz spać spokojnie, wiedząc, że prawdopodobieństwo, że twój golden retriever będzie miał tę chorobę genetyczną, jest bardzo małe.
Załóżmy jednak, że dostajesz swojego golden retrievera od hodowcy przydomowego, hodowcy szczeniąt lub w innej niesprzyjającej sytuacji. W takim przypadku te same testy mogły nie zostać zakończone, a rodzice mogą nie mieć wielu informacji lub historii.
Pozostawia to dużo miejsca na rozwój potencjalnych schorzeń. To samo można powiedzieć o golden retrieverach, które ratujesz ze schroniska. Może to być trochę niepewne, dopóki weterynarz nie przeprowadzi odpowiednich testów, nie znając całej historii tego psa.
Choć dysplazja stawu biodrowego jest chorobą, którą można leczyć, może być kosztowna, bolesna i trudna do opanowania.
Czy można zapobiegać dysplazji stawów biodrowych u golden retrieverów?
Och, nie ma pewnego sposobu, aby całkowicie zapobiec dysplazji stawu biodrowego, zwłaszcza jeśli jest to gen dziedziczny. Istnieją sposoby, aby to obejść. Właściwy wzrost i dieta są absolutnie kluczowe w okresie szczenięcym.
Te okresy rozwojowe tworzą strukturę szkieletu Twojego psa, wyznaczając poprzeczkę na dorosłe lata. Twój pies potrzebuje karmy bogatej w składniki odżywcze, która odpowiednio wspiera wszystkie rozwijające się układy organizmu.
To nie znaczy, że u psów nie rozwinie się dysplazja stawu biodrowego pomimo wszelkich starań, ale prawdopodobnie będzie ona znacznie mniej dotkliwa.
Czy dysplazja stawu biodrowego jest zawsze dziedziczna?
Dysplazja stawu biodrowego jest zawsze chorobą dziedziczną. Może się pogorszyć z powodu wielu czynników, które składają się głównie na środowisko i styl życia.
Jednak najczęściej jest to naturalne starzenie się spowodowane zaburzeniem genetycznym, które może być przekazywane z matki na szczenię. Z tego powodu psy są dokładnie sprawdzane przed rozmnażaniem i uzasadnionymi przypadkami, aby zapobiec powstawaniu takich problemów.
Nie zakładaj jednak, że tylko dlatego, że Twój pies ma dysplazję stawu biodrowego, doszło do niewłaściwej hodowli. Może być przesadzona z powodu niewłaściwej diety, braku ruchu i przybierania na wadze.
Znaczenie żywienia i ćwiczeń szczeniąt
Istnieje kilka sposobów, aby temu zapobiec, między innymi podawanie psu dobrze zbilansowanej, pożywnej diety, która pozwoli mu utrzymać szybki wzrost w okresie szczenięcym. Twój szczeniak potrzebuje wysokokalorycznej, pożywnej karmy dla szczeniąt, która wspiera ich rosnące ciała. Gdy ich ciała i umysły się rozwijają, Twój weterynarz może je monitorować, aby upewnić się, że są na równi ze wzrostem. Nie musisz czekać zbyt długo, aby stwierdzić, czy Twojemu szczeniakowi grozi dysplazja stawu biodrowego.
Weterynarze mogą przeprowadzać testy zwane testami PennHIP, które można wykonać już w wieku 16 tygodni. Jeśli zostanie zdiagnozowana na wcześniejszym etapie rozwoju, obaj hodowcy mogą łatwo zidentyfikować potencjalne problemy i przyszłe mioty, a także pomóc właścicielom przygotować się na przyszłość.
Jednakże psy muszą mieć co najmniej 24 miesiące, aby otrzymać stałą ocenę stawu biodrowego od OFA przed sfinalizowaniem diagnozy.
Zakończenie
Jeśli rodzice Twojego Goldena zostali przebadani, Twoi prawdopodobnie nie będą wykazywać tej cechy. Pamiętaj jednak, że dysplazja stawu biodrowego może przeskoczyć pokolenie. Więc to, że rodzice są wolni i czyści, nie oznacza, że nie ma tego w rodowodzie.
Dla bezpieczeństwa weterynarz może sprawdzić szczenię pod kątem tej choroby po ukończeniu 16 tygodnia życia. Jeśli masz starszego psa, który może cierpieć, weterynarz może pomóc określić, jak poważny jest stan i omówić opcje leczenia.
