Beagle mogą być świetnymi pierwszymi psami dla odpowiedniej rodziny. Są jedną z powszechnie dostępnych obecnie ras o niższym poziomie utrzymania, dlatego często poleca się je początkującym opieka nad psami. W końcu, kiedy uczysz się opiekować psem, najlepiej, aby rasa była jak najmniej skomplikowana. Beagle są również średniej wielkości. Nie są tak duże, aby wymagały ton jedzenia i miejsca, ale nie są też psami na kolana.
Nie oznacza to jednak, że są najlepszą rasą dla każdego. Mają pewne wady, takie jak skłonność do podążania za nosem. Bardzo łatwo jest im wejść na szlak i zgubić się, nawet po wielu treningach. Mają też skłonność do upartości.
Przyjrzyjmy się zaletom i wadom psów rasy Beagle dla początkujących właścicieli.
4 zalety rasy beagle dla początkujących właścicieli psów
1. Temperament
Beagle mają dość wyluzowany temperament. Jako szczenięta mogą być dość zabawne. Kiedy jednak osiągną dorosłość, bardzo się uspokajają. Zazwyczaj dobrze zachowują się w pomieszczeniach, po minimalnym przeszkoleniu i nie są agresywne. W rzeczywistości, jako psy juczne, dogadują się prawie ze wszystkimi. Kochają obcych, ale nie są tak zorientowani na ludzi, że będą za tobą chodzić po domu. Mają bardzo wesołe psy, a standard rasy nazywa je nawet „wesołymi”.
Są jednak bardzo kiepskimi psami stróżującymi, ponieważ łatwo dają się zwieść nieznajomym. Jednak jako pierwszy właściciel prawdopodobnie i tak nie chcesz zajmować się psem stróżującym. Nie są też zbyt inteligentni. Zostały zbudowane do śledzenia i robią to bardzo dobrze. Jednak nie są inteligentni w typowym tego słowa znaczeniu.
Beagle bardzo dobrze dogadują się z dziećmi. Ich wyluzowana postawa i cierpliwość pozwalają im znieść całkiem sporo. Zwykle nie boją się ani nie denerwują w obecności dzieci dzięki swojej odporności.
2. Niskie koszty utrzymania
Beagle zazwyczaj nie wymagają konserwacji i wymagają minimalnej pielęgnacji. Zrzucają, więc wielu właścicieli czesze je kilka razy w tygodniu. Nie wymagają jednak regularnych kąpieli, strzyżenia ani profesjonalnej pielęgnacji. W rzeczywistości wielu właścicieli prawie nie szczotkuje swoich beagli i dobrze się dogadują. Jedyną poważną konserwacją, jakiej wymagają, jest obcinanie paznokci. Powinieneś także dbać o czystość zębów, aby zapobiec chorobom przyzębia, które niestety są dość powszechne u psów.
Czasami Beagle również wymagają czyszczenia uszu. Ich opadające uszy mogą zatrzymywać brud, powodując infekcje. Jednak wiele psów robi miesiące bez czyszczenia uszu (a niektóre mogą w ogóle ich nie potrzebować).
Beagle wymagają ruchu, jak każdy pies. Wystarczy im jednak umiarkowanie długi spacer. Nie są tak energiczne jak inne psy i mogą wykonywać mniej ćwiczeń, ale to naraża je na ryzyko otyłości. Jest też znacznie mniej prawdopodobne, że się znudzą, więc wymagają mniej stymulacji umysłowej niż inne psy.
3. Zdrowie
Beagle nie mają mnóstwa problemów zdrowotnych, zwłaszcza jeśli kupujesz od hodowcy pracującego na linii. Beagle zostały stworzone do polowań, a myśliwi nie mogli wykorzystywać chorych psów. Dlatego historycznie zdrowie odgrywało ogromną rolę w rozwoju rasy. Obecnie beagle z linii pokazowej są powszechnie hodowane ze względu na ich cechy fizyczne, podczas gdy psy z linii roboczej są nadal hodowane ze względu na zdrowie i umiejętności.
Dlatego dla większości początkujących właścicieli beagle z linii roboczej są najlepszym rozwiązaniem. Często te psy są również tańsze. W wielu przypadkach beagle mogą żyć do 15 lat. Niektóre psy żyją jeszcze dłużej, zwłaszcza z linii pracujących.
4. Wszechstronność
Beagle rozwijają się niemal wszędzie. Dobrze radzą sobie w gospodarstwach rolnych, a także w mieszkaniach. Dobrze zachowują się również w pomieszczeniach i na zewnątrz, choć często się gubią. Dlatego wskazane jest trzymanie ich na ogrodzonym podwórku lub na smyczy.
Ta rasa jest niezwykle elastyczna, więc właściciele psów w różnych środowiskach mogą z powodzeniem posiadać psa bez problemu.
4 wady beagle dla pierwszego właściciela
Beagle nie są jednak idealne. Jest kilka wad, które należy wziąć pod uwagę przed adopcją.
1. Głośno
Beagle nie szczekają tak często. Nie są tak szczekliwe jak wiele psów-zabawek. Jednak kiedy już szczekają, są bardzo głośne. Nie szczekają w tradycyjny sposób. Zamiast tego ujadają, co jest skrzyżowaniem szczekania i wycia. Ich zatoka została rozwinięta, aby podróżować daleko, aby ich panowie mogli ich znaleźć w lesie. Nadal podróżuje daleko dzisiaj.
Na szczęście nie szczekają tak często jak inne psy, a w twoim domu prawdopodobnie nie ma śladów królików.
2. Napędzany hałasem
Beagle są napędzane nosem do tego stopnia, że ignorują wszystko inne. Jeśli twój Beagle zlokalizuje ślad zapachowy, podąży za nim. Zwykle ślady zapachowe królików i niektórych innych zwierząt drapieżnych są najbardziej śmierdzące, ale niektóre Beagle mogą nawet „tropić” koty i inne psy. Będąc na szlaku, beagle nie słuchają poleceń ani nie zwracają uwagi na to, dokąd zmierzają. Dlatego łatwo mogą się zgubić i nie mogą znaleźć drogi powrotnej do domu.
Możesz temu przeciwdziałać trzymając je na smyczy lub na ogrodzonym podwórku. Nie oczekuj jednak, że przyjdą na wezwanie.
3. Zdrowie
Beagle są całkiem zdrowe, ale są podatne na pewne problemy zdrowotne. Większość z tych problemów jest bezpośrednio związana z genetyką. Dlatego przy odpowiedniej hodowli można ich uniknąć. Na przykład są nieco podatne na epilepsję, ale często można ją kontrolować za pomocą leków. Niedoczynność tarczycy może przebiegać w niektórych liniach rasy Beagle.
Ta rasa ma dwa warunki, które są dla nich całkowicie unikalne. Pierwszym z nich jest „zabawny szczeniak”, który powoduje cofanie się szczeniąt w rozwoju, rozwijanie słabych nóg i powoduje inne choroby. Drugi to MLS, który jest zaburzeniem rozwojowym, które powoduje, że oczy są skośne. Na szczęście szczenięta z MLS nie cierpią z powodu tej choroby; to czysto estetyczne.
Beagle mają długi grzbiet i krótsze nogi – trochę jak jamnik, ale mniej wyraźne. Dlatego są podatne na urazy kręgosłupa, ponieważ ich kręgosłup nie jest tak dobrze wspierany przez nogi jak inne psy.
Otyłość pozostaje częstym problemem psów rasy Beagle, zwłaszcza że są raczej leniwe, gdy trzymane są jako towarzysze. Są bardzo zależne od jedzenia, więc musisz uważać na wielkość porcji. Beagle będą się przejadać, jeśli im na to pozwolisz.
4. Uparty
Beagle są niesamowicie uparte. Zostały wyhodowane do śledzenia wyłącznie w oparciu o instynkty, a nie trening. Dlatego pierwsi hodowcy nie brali pod uwagę możliwości szkolenia psa podczas hodowli następnego pokolenia. Instynkt łowiecki i zdrowie były ważniejsze.
Dzisiaj rasa ma tendencję do samodzielnego myślenia i nie radzi sobie z posłuszeństwem. Na szczęście te psy są dobrze wychowane i wymagają niewielkiego szkolenia, więc ich upór zwykle nie stanowi problemu. Nie możesz jednak oczekiwać, że będą przodować w posłuszeństwie. Mimo to zalecamy nauczenie ich podstawowych komend, zwłaszcza „zostaw”.
Zakończenie
Beagle to łatwe w utrzymaniu, przyjazne psy, które nie wymagają specjalistycznej opieki. Są całkiem zdrowe i przyjazne rodzinie. Wszystkie te cechy sprawiają, że są odpowiednimi psami dla początkujących właścicieli. Są bardzo wyrozumiałe i dobrze wychowane, więc błędy wczesnej socjalizacji lub szkolenia nie będą dużym problemem. Te psy są jeszcze lepsze, gdy są adoptowane od dobrego hodowcy, ponieważ pomaga to zapobiegać problemom zdrowotnym i zwiększa szansę na przyjazny temperament.
Oczywiście ta rasa nie jest idealna. Są podatne na pewne schorzenia, ale wiele z nich jest bezpośrednio związanych z genetyką. Dlatego można ich uniknąć, wybierając dobrego hodowcę. Nie są też hodowane ze względu na ich zdolność do trenowania i wydają się być dość uparte. Beagle mają bardzo silny instynkt tropicielski i podążają za swoim nosem na koniec świata. Dlatego mają skłonność do gubienia się i nie można pozwolić im wędrować.
