Owczarki australijskie to popularna rasa psów wśród osób prowadzących aktywny tryb życia. Ta wysokoenergetyczna rasa z pewnością trzyma ludzi na palcach, zapewniając jednocześnie lojalne i kochające towarzystwo. Tym, co czyni tę rasę jeszcze lepszą, jest to, że jest ogólnie zdrową rasą psów, zwłaszcza jeśli kupisz szczenię od szanowanego hodowcy, który przeprowadza wszystkie zalecane testy zdrowotne na swoich parach hodowlanych.
Chociaż są zdrową rasą, nie oznacza to, że są odporne na problemy. Istnieje wiele problemów, które pojawiają się w rasie. Większość z nich jest rzadka, ale ważne jest, aby wiedzieć, na co może być narażony Twój Australijczyk.
12 problemów zdrowotnych owczarka australijskiego
1. Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowego jest jedną z najczęstszych chorób, które można spotkać u Australijczyka, chociaż jest mniej powszechna u dobrze wychowanych psów, których rodzice zostali przebadani pod kątem zdrowotności. Stan ten charakteryzuje się poluzowaniem samego stawu biodrowego, co z czasem prowadzi do zużycia chrząstki i kości biodra. Bez leczenia lub środków zapobiegawczych dysplazja stawu biodrowego będzie się pogarszać. Ten stan może pojawić się bardzo wcześnie, ale może też nie dawać objawów, dopóki pies nie skończy kilku lat. Tego stanu nie można wyleczyć bez chirurgicznej wymiany stawu biodrowego. Ta operacja jest zwykle wykonywana przez certyfikowanego ortopedę weterynaryjnego lub chirurga. Bez operacji dysplazja stawu biodrowego będzie się pogarszać z czasem, chociaż niektóre suplementy na stawy mogą pomóc zmniejszyć tempo zużycia stawu biodrowego. Plan ćwiczeń opracowany przez profesjonalistę może pomóc wzmocnić mięśnie wokół bioder, zmniejszając z czasem dyskomfort psa.
2. Dysplazja stawu łokciowego
Dysplazja stawu łokciowego to to samo co dysplazja stawu biodrowego, z wyjątkiem stawu łokciowego. Jest znacznie mniej powszechna niż dysplazja stawu biodrowego, chociaż nadal występuje z pewną częstotliwością w rasie australijskiej. Podobnie jak w przypadku dysplazji stawu biodrowego, dysplazja stawu łokciowego będzie się pogarszać z czasem i może pojawić się na bardzo wczesnym lub późniejszym etapie życia.
Ten stan można opanować za pomocą suplementów, leków i odpowiedniego schematu ćwiczeń. Operacja może zastąpić staw, ale jest to bardzo specjalistyczna operacja, a powrót do zdrowia może być trudny i czasochłonny.
3. Urazy więzadła krzyżowego czaszki (CCL)
CCL to więzadło, które psy mają w kolanach, które pomaga w stabilizacji i podparciu nóg. Jest to najczęstszy uraz stawów u psów, a Australijczycy są na niego narażeni ze względu na ryzyko problemów ze stawami i wysoki poziom aktywności. Ten uraz zwykle występuje podczas czynności takich jak bieganie i skakanie.
Urazy CCL są czasami pozostawiane do wyleczenia z odpoczynkiem, co może zająć tygodnie lub miesiące. Jeśli jednak CCL został w większości lub całkowicie rozdarty, konieczna jest operacja, aby rozwiązać problem. Istnieje kilka technik chirurgicznych, które można zastosować, a Twój główny lekarz weterynarii może, ale nie musi, czuć się komfortowo, naprawiając ten uraz. W wielu przypadkach chirurg ortopeda musi naprawić więzadło.
4. Zaćma
Zaćma to zmętnienie soczewki oka, które może prowadzić do problemów ze wzrokiem i ślepoty. Mogą wystąpić w jednym lub obu oczach. Najczęstszym sposobem, w jaki pies dostaje zaćmę, jest ryzyko genetyczne, chociaż może się to również zdarzyć u psów bez znanego ryzyka genetycznego. Jednak może również wystąpić z powodu innych schorzeń, takich jak cukrzyca, więc jeśli podejrzewasz zaćmę, upewnij się, że Twój pies został sprawdzony od nosa do ogona.
Zaćmę można naprawić chirurgicznie, ale zabieg ten wykonuje lekarz okulista weterynarii i może być dość kosztowny. Bez leczenia twój pies oślepnie. Dobrą wiadomością jest to, że mętne oczy nie zawsze oznaczają zaćmę. Starsze psy często zapadają na stwardnienie rozsiane, które nie jest poważnym problemem i może wyglądać jak zaćma dla niewprawnego oka.
5. Postępujący zanik siatkówki
Postępujący zanik siatkówki nie jest chorobą samą w sobie, ale jest grupą chorób, które wpływają na siatkówkę oka lub oczu psa. We wszystkich tych warunkach siatkówka ulega atrofii lub zanika. Z biegiem czasu ta atrofia będzie się pogarszać, prowadząc ostatecznie do ślepoty. Ponieważ istnieją różne typy PRA, może to dotyczyć psów w każdym wieku, a niektóre już w wieku 2 miesięcy otrzymują diagnozę.
Najwcześniejszymi objawami problemów z siatkówką Twojego psa będzie spadek zdolności widzenia w nocy. Jednak w końcu zacznie to wpływać na zdolność twojego psa do widzenia w jasnym świetle. W przeciwieństwie do zaćmy, PRA nie jest bolesne dla twojego psa, ale ślepota może być stresująca dla twojego psa i innych domowników. Jednak nie ma lekarstwa na ten stan.
6. Distichiasis
Distichiasis to stan, w którym rzęsy psa rozwijają się z niewłaściwej części powieki, rozwijając się od brzegu powieki zamiast od skóry powieki. Może to prowadzić do ocierania się rzęs psa o oczy, co prowadzi do bolesnych owrzodzeń. Nieleczone owrzodzenia mogą prowadzić do poważnych infekcji i ślepoty.
Istnieją niechirurgiczne metody leczenia tego schorzenia, w tym leczenie oka lekami nawilżającymi i ochronnymi oraz wyrywanie rzęs, w przypadku gdy tylko kilka rzęs jest nie na miejscu. W cięższych przypadkach Twój pies może wymagać leczenia chirurgicznego. Istnieje wiele operacji, które mogą leczyć tę procedurę, od nieinwazyjnych do inwazyjnych, w zależności od ciężkości stanu i odpowiedzi na poprzednie terapie.
7. Anomalia oka collie
Anomalia oka Collie, czyli CEA, to choroba oczu dziedziczona po rodzicach z powodu genu, który powoduje nieprawidłowy rozwój oka. Zwykle występuje u psów rasy Collie, Shelties, Aussies, Border Collie i Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Zwykle w oczach występują zauważalne nieprawidłowości fizyczne, które nie powodują bólu ani ślepoty. W niektórych przypadkach psy mogą urodzić się ślepe lub rozwinąć ślepotę.
Chociaż istnieją procedury chirurgiczne, które mogą korygować niektóre problemy z oczami, większość przypadków CEA nie jest uleczalna. Zwykle nie ma to wpływu na jakość życia Twojego psa, ale może wymagać czujności z Twojej strony, aby dokładnie monitorować oko pod kątem zmian i uszkodzeń.
8. Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy to choroba, która powoduje upośledzenie funkcji tarczycy. Nie jest to rzadki stan na ogół u psów, ale występuje również u innych gatunków, w tym kotów i ludzi. Ten stan może powodować różne objawy, w tym letarg, przyrost masy ciała, trudności w utracie wagi oraz zmiany w skórze i sierści. Niektóre psy wydają się być bardziej podatne na rozwój tej choroby, chociaż często występuje ona u psów, których rodzice jej nie mieli.
Ten stan można leczyć lekami, chociaż Twój pies będzie wymagał leków przez całe życie i rutynowych badań laboratoryjnych, aby upewnić się, że jego poziom tarczycy jest odpowiedni. Psy z niedoczynnością tarczycy bardzo często stają się otyłe i bardzo trudno jest pomóc im schudnąć. Niezwykle ważne będzie dla Ciebie utrzymanie prawidłowej masy ciała psa poprzez odpowiednią dietę i ćwiczenia.
9. Padaczka
Padaczka jest zaburzeniem neurologicznym, które powoduje drgawki. Istnieje wiele powodów, dla których napady rozwijają się poza padaczką, takich jak guzy mózgu i ekspozycja na toksyny, dlatego ważne jest, aby nie zakładać, że Twój pies ma padaczkę, jeśli zacznie mieć napady. Padaczka może być chorobą genetyczną, ale większość przypadków padaczki ma charakter idiopatyczny lub nie ma znanej przyczyny.
Na rynku dostępnych jest wiele leków przeciwpadaczkowych, więc często istnieje wiele opcji, gdy Twój pies zaczyna przyjmować leki. Niektóre leki wiążą się z większym ryzykiem i skutkami ubocznymi niż inne, dlatego przedyskutuj z lekarzem weterynarii zalety i wady danego leku. Czasami konieczne jest stosowanie wielu leków, aby kontrolować padaczkę u psa. Jeśli Twój pies kiedykolwiek zacznie doświadczać wielu napadów padaczkowych z rzędu lub napadu padaczkowego, który się nie kończy, oznacza to nagły wypadek medyczny i powinien zostać natychmiast skierowany do weterynarza.
10. Chłoniak
Chłoniak to rodzaj raka, który rozwija się w węzłach chłonnych ciała. Węzły chłonne są istotną częścią układu krążenia i odpornościowego. Ze względu na to, że węzły chłonne są rozsiane po całym ciele, chłoniak obarczony jest dużym ryzykiem przerzutów. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się wewnątrz narządów.
Chłoniak to niebezpieczna odmiana raka, na którą podatne jest wiele ras psów, w tym australijczyk. W przypadku wczesnego wykrycia chłoniaka dostępnych jest wiele opcji leczenia. Jednak łatwo jest przeoczyć wczesne objawy raka, pozwalając im rosnąć i rozprzestrzeniać się, zanim objawy zostaną zauważone.
11. naczyniakomięsak
Hemangiosarcoma to inny rodzaj nowotworu i chociaż niektóre rasy psów są szczególnie podatne na jego rozwój, na przykład labradory i golden retrievery, występuje on również u australijczyków. Ten typ nowotworu może rozwijać się w wielu narządach wewnętrznych, przy czym wątroba i trzustka są najczęstszymi lokalizacjami guza pierwotnego.
To, co sprawia, że naczyniakomięsak krwionośny jest tak trudny do leczenia, to jego podstępność i trudność w leczeniu. Często zdarza się, że ludzie nie zdają sobie sprawy, że ich pies ma naczyniakomięsaka, dopóki nie wystąpi u nich wewnętrzne krwawienie, a sytuacja nie stanie się śmiertelna. Niektóre rodzaje naczyniakomięsaka krwionośnego można leczyć, ale ten rak zazwyczaj ma bardzo złe rokowania.
12. Wrażliwość na wiele leków
Wrażliwość wielolekowa jest spowodowana mutacją genu MDR1, zwanego też czasami genem ABCB1. Ta mutacja zmienia zdolność organizmu do ochrony mózgu przed lekami, a także ich skutecznego metabolizowania i wydalania. Oznacza to, że psy z tą chorobą są wyjątkowo wrażliwe na wiele leków i mogą wystąpić u nich objawy przedawkowania, nawet przy odpowiednich dawkach.
Ta przypadłość występuje najczęściej u ras pasterskich, w tym u Australijczyków. Chociaż Australijczycy są podatni na tę chorobę, nie jest konieczne przeprowadzanie specjalnych testów na twoim psie, aby ustalić, czy ma to, czy nie. Twój weterynarz będzie w stanie udzielić Ci najlepszych wskazówek, jeśli chodzi o zapewnienie bezpieczeństwa Australijczykowi za pomocą leków.
Zakończenie
Ogólnie rzecz biorąc, Australijczycy są zwykle zdrowymi psami, ale ważne jest, abyś dołożył należytej staranności, jeśli chodzi o poszukiwanie hodowców i monitorowanie zdrowia Twojego psa przez całe jego życie. Poszukaj hodowcy, który przeprowadza wszystkie zalecane badania zdrowotne na swoich psach hodowlanych przed ich rozmnożeniem i który nie hoduje psów, u których rozwijają się lub wykazują genetyczne predyspozycje do pewnych schorzeń.
